Temat na czasie – gronkowiec – bakteria wywołująca szereg chorób
Gronkowiec jest jedną z najbardziej znanych nam bakterii. Bakterie zaś są mikroorganizmami, które występują dokładnie we wszystkich biotopach, spotkać je można wszędzie.
Faktem jest więc, że bakterie bytują na człowieku i w człowieku. Komórek bakterii jest w nas 10 razy więcej niż komórek naszego organizmu.
Na nasze szczęście nie wszystkie bakterie i nie zawsze są chorobotwórcze. Dotyczy to również gronkowca. Niektóre szczepy gronkowca są nam obojętne, niektóre stanowią część naturalnej flory bakteryjnej człowieka. Inaczej rzecz ma się z gronkowcem złocistym.
Czy wiesz, że niektóre szczepy gronkowca złocistego są odporne na działanie antybiotyków?
Gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus) jest najbardziej chorobotwórczym szczepem wśród gronkowców. Sprawia wrażenie, jakby został stworzony, by działać przeciwko człowiekowi.
Nawet do 50% populacji ludzkiej jest lub bywa nosicielami gronkowca złocistego. Bakteria ta najchętniej rozmnaża się w temperaturze około 37 st. C., czyli w ludzkim organizmie czuje się jak u siebie. Czas rozwoju zakażenia to około 2h.
Ten wszędobylski drobnoustrój występuje zarówno u ludzi jak i u zwierząt. Obecny w wodzie, glebie, żywności, mięsie, nabiale a nawet wypiekach. Wytwarzana przez gronkowca enterotoksyna jest odporna na wysokie temperatury. Nie zniszczy jej pieczenie ani gotowanie zakażonych produktów.
Innymi słowy gronkowiec złocisty nie potrzebuje wiele czasu, by uczynić spustoszenie w naszym organizmie. Sama bakteria nie jest bardzo trwała, natomiast wytwarzana przez nią enterotoksyna jest odporna na wysokie temperatury, a więc nie zniszczy jej ani gotowanie, ani pieczenie zakażonych produktów.
Gronkowiec złocisty może bytować na naszej skórze, w gardle i w nosie. Również zwierzęta roznoszą tę bakterię. Enterotoksyna wytworzona przez gronkowca może dostać się do naszego układu pokarmowego za pośrednictwem zakażonych wędlin, sałatek, ciastek czy lodów. Nie każdy kontakt z gronkowcem oznacza automatyczne zakażenie. Jednak istnieją czynniki, które mogą zwiększyć ryzyko zakażenia, a są to między innymi niedostatki odporności spowodowane zarówno chorobami upośledzającymi działanie układu immunologicznego, jak i te sezonowe lub wygenerowane przez niewłaściwą dietę, niedobory witamin i minerałów, rany na skórze, stosowanie niektórych leków.
Gdy gronkowiec rozgaszcza się w ludzkim organizmie, może powodować:
- różnorodne ropne zakażenia skóry i tkanek miękkich,
- ropnie,
- czyraki,
- zastrzały,
- owrzodzenia,
- zakażenia w obrębie narządów i układów ludzkiego organizmu,
- zatrucia pokarmowe i ogólnoustrojowe
Gronkowiec złocisty
Jest główną przyczyną zakażeń szpitalnych. Może powodować różnego rodzaju infekcje u ludzi i zwierząt np.
- powierzchniowe zmiany skórne, czyraki, wrzody, ropnie
- zatrucia pokarmowe
- infekcje dróg moczowych
- nawracające zapalenia gardła, zatok, dróg oddechowych
- zapalenia kości, szpiku, wsierdzia
Gronkowiec jest bakterią, której nosicielami jest większość społeczeństwa. Często nie zdajmy sobie sprawy, że jesteśmy zarażeni gronkowcem. Ma to bezpośredni związek z coraz powszechniej stosowanymi antybiotykami i lekami osłabiającymi odporność.
U człowieka gronkowiec najczęściej usadawia się w górnych drogach oddechowych: nosie, gardle, zatokach. Wydzieliny śluzowe mogą korkować kanaliki uszu, spływać do żołądka i jelit. Człowiek zarażony gronkowcem ma osłabioną odporność, trapią go nawracające infekcje.
- Jest jest wrażliwy na wiatr i przeciągi.
- Miewa napadowe bóle głowy, stany podgorączkowe.
- Jest niecierpliwy, przykry dla otoczenia
- Ze wszystkiego niezadowolony i wiecznie zmęczony.
Bywa, że przez długi czas, nawet wiele lat nie daje żadnych objawów. Obecność bakterii mogą potwierdzić badania laboratoryjne.
Źródła zakażeń
Gronkowiec złocisty jest bakterią rezydującą często w zębodołach po ekstrakcjach i kanałach korzeni. Leczenie kanałowe może być przyczyną objawów chorobowych spowodowanych przez gronkowca i chorób drobnoustrojowych.
Najczęstszym źródłem infekcji gronkowcami są niewielkie ropnie zębodołowe umiejscowione w okolicy kanałów zębowych, dawnych ekstrakcji i wypełnień amalgamatowych. Oczyszczenie u dentysty może przynieść natychmiastową ulgę, ale nie zawsze. Gronkowce mogą pochodzić z kamieni żółciowych, nerkowych, pasożytów i zakażeń zewnętrznych.
Najbardziej podatni jesteśmy na zakażenie gronkowcem przy osłabionej odporności. Dlatego tak często osoby w szpitalach ulegają zakażeniom. Zakażenia szpitalne są najgroźniejsze, wywołują je szczepy oporne na antybiotyki.
Gronkowiec złocisty – naturalne metody leczenia
Gronkowca trudno zwalczyć antybiotykami. Jest tak przebiegły, że po kilku dniach stosowania zamienia antybiotyk w substancje niemal odżywczą. Natomiast nie znosi soli.
Sól na gronkowca
Stara żydowska metoda polega na płukaniu gardła kilka razy dziennie roztworem wody z solą.
½ łyżeczki soli na ½ szklanki wody.
Dobrze jest jednocześnie w czasie kuracji płukać nos solanką.
Można używać spray do nosa z wodą morską oraz kilka razy dziennie ssać goździki.
Jarzębina lub propolis
Bardzo dobrze na gronkowca działa rozcieńczony surowy sok z jarzębiny.
Płuczemy gardło kilka razy dziennie.
Stosujemy naprzemiennie z solą lub propolisem.
Okadzanie dymem z brzozy na gronkowca
Stara znachorska, bardzo oryginalna i skuteczna metoda likwidująca gronkowca złocistego polega na okadzaniu przy pomocy wilgotnych gałęzi drewna brzozy.
- Rozpalamy ognisko, najlepiej zaraz po deszczu, kiedy gałęzie są jeszcze nasiąknięte.Wilgotne drewno podczas spalania daje dużo dymu.
- By rozpalić ognisko możemy użyć wcześniej nazbieranych suchych gałązek brzozy.
- Nakrywamy głowę, ciało kocem i wdychamy jak najwięcej dymu.
- Nie brońmy się gdy dym będzie wnikał będzie do oczu, uszu, gardła.
- Oczy powinny szczypać, dym jest lekarstwem w tej kuracji.
Kurację powtarzamy kilkakrotnie do skutku. Przy silnej infekcji w trzecim, czwartym dniu może przyjść kryzys. Pogorszenie samopoczucia, bóle głowy, podwyższona temperatura. Nie zaprzestajemy okadzania, następnego dnia powinien nastąpić przełom i odzyskamy zdrowie. Kora brzozy zawiera betulinę niszczącą gronkowce.
Zioła na gronkowca
Czosnek
Czosnek hamuje rozwój gronkowca złocistego, paciorkowców, pałeczek okrężnicy i innych bakterii opornych na antybiotyki.
Nie wywiera działań ubocznych i nie niszczy flory bakteryjnej.
Należy 3 razy dziennie spożywać po 2, 3 duże ząbki czosnku.
Czosnek siekamy lub rozgniatamy rękojeścią noża.
Odstawiamy na 10 minut aż uwolni się allicyna.
Krwiściąg lekarski
Jest najlepszym lekiem naturalnym do zahamowania infekcji gronkowca złocistego.
Nie wykazuje żadnych działań ubocznych.
Rzepik
Kto ma za słabą wątrobę na czosnek niech spróbuje rzepiku.
3 duże łyżki rzepiku zalewamy 4 szklankami wrzątku w termosie
Pijemy po szklance 3 razy dziennie.
Dziurawiec
Działa antyseptycznie i antybakteryjnie.
Hamuje wzrost gronkowca złocistego i drobnoustrojów Gram-dodatnich.
Najskuteczniej działa nalewka z dziurawca.
Zewnętrznie oliwa świętojańska.
Wiciokrzew
Zawiera substancje niszczące gronkowce złociste i paciorkowce okrężnicy.
Robimy napar w termosie z 15-20 g liści wiciokrzewy na litr wody.
Pijemy 2 szklanki dziennie i stosujemy do płukania gardła.
Gronkowiec złocisty a olejki eteryczne
Olejek lawendowy
w stężeniu 5% zabija gronkowca.
Właściwości antyseptyczne olejku lawendowego są silniejsze
niż fenolu, krezolu i gwajakolu.
Lotne opary olejku lawendowego niszczą w 12 godzin pneumokoki i paciorkowce
Podobnie działają:
- Olejek tymiankowy, oregano, goździkowy, z drzewa herbacianego
- Rozpylamy je w domu lub robimy inhalację.
Mieszankę należy stworzyć w odpowiednich proporcjach, osobiście dołączam do niej jeszcze kilka zioł i pozwalam aby wszystkie składniki idealnie się wydostały z roślin.
