Opis
Żywy ocet na odporność i drogi oddechowe
Skład: ocet jabłkowy, jeżówka purpurowa, kwiat lipy, kwiat koniczyny, szałwia, żyworodka , hibiskus, sok z bzu czarnego (owoce i kwiaty)
Pojemność: 100 ml
ocet jabłkowy – Fakt, że poszczególne zastosowania przewijały się już w źródłach starożytnych, można tłumaczyć bogatym składem octu. Jest źródłem kwasów organicznych (w tym kwasu octowego, jabłkowego, galusowego, kawowego, chlorogenowego), enzymów, pektyn, aminokwasów, bioflawonoidów, żywych kultur bakterii i drożdży . Zawiera także witaminy A, E, K, B1, B2 i B12, i pierwiastki: potasu, wapnia, magnezu, chloru, sodu, siarki, selenu, miedzi, fluoru i krzemu .
Jakie składniki octu jabłkowego zasługują na szczególną uwagę?
- kwas octowy – to główny składnik octu jabłkowego o działaniu antybakteryjnym i antyseptycznym. Pomaga zmniejszyć poziom cukru we krwi, obniżyć ciśnienie krwi i poziom “złego” cholesterolu. Uważa się również, że przyspiesza spalanie tkanki tłuszczowej.
- pektyny – jako błonnik rozpuszczalny ograniczają wchłanianie cholesterolu do krwiobiegu. Regulują również ciśnienie krwi, poziom glukozy we krwi, wspomagają oczyszczanie organizmu z metali ciężkich, zapobiegają zaparciom. Wydłużając uczucie sytości po posiłku, wspomagają odchudzanie.
- kwas jabłkowy – wykazuje działanie antybakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwzapalne. Znany jest również z silnych właściwości przeciwutleniających – niweluje szkodliwe działanie wolnych rodników odpowiedzialnych za przyśpieszone procesy starzenia się organizmu.
- beta-karoten – czyli prowitamina A. Wspiera prawidłowe funkcjonowanie wzroku, wzmacnia odporność, jest silnym antyoksydantem – chroni organizm przed negatywnymi skutkami stresu oksydacyjnego. Odgrywa także ważną rolę w profilaktyce przeciwmiażdżycowej.
- potas – odpowiada za prawidłową gospodarkę wodno-elektrolitową i kwasowo-zasadową. Wpływa na regulowanie ciśnienia krwi oraz perystaltykę jelit. Bierze udział w regulacji pracy serca i innych mięśni.
Jeżówka purpurowa
Związki czynne obecne w z jeżówce purpurowej działają stymulująco na korę nadnerczy oraz tworzenie interferonu (białka wytwarzanego i uwalnianego w momencie odpowiedzi na obecność patogenów). Wpływają także na zwiększenie liczby i ruchliwości białych krwinek (podstawowe elementy układu odpornościowego), pobudzają fagocytozę oraz hamują niektóre enzymy bakteryjne. Jeżówka zwiększa odporność organizmu na infekcje bakteryjne i wirusowe. Działa także pozytywnie na wydolność oddechową. Dodatkowo pobudza wydzielanie soku żołądkowego, jelitowego, stymuluje proces regeneracyjny i ma działanie przeciwgorączkowe. Składniki aktywne zawarte w jeżówce przyspieszają przemianę materii i działa przeciwgrzybiczo i rozkurczowo.
Kwiat lipy
Lipa to gatunek pospolity w Polsce i innych krajach europejskich. Surowcem farmaceutycznym są drobne żółte kwiaty lipy, które tworzą kwiatostany. Kwiatostan lipy wykazuje działanie przeciwzapalne i napotne, co przyczynia się do zmniejszenia temperatury ciała. Dlatego też znajduje on zastosowanie w chorobach infekcyjnych przebiegających z gorączką, a także w przeziębieniu. Lipa działa ściągająco, zmiękczająco i osłaniająco. Można ją stosować w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła, jak również w przypadku suchego kaszlu, zmniejszając jego napady.
Kwiat koniczyny jest bogatym źródłem witamin (A, B, C, E) i mikroelementów (wapń, potas, magnez, krzem, żelazo, cynk). Kwiaty koniczyny zawierają również:
- wiele substancji z grupy flawonoidów (pochodne kemferolu i kwercetyny, w tym antocyjany),
- garbniki,
- fenolokwasy – kwas salicylowy i kumarowy,
- saponiny,
- olejek eteryczny.
Ziele koniczyny wykazuje także działanie wykrztuśne i rozkurczowe, dzięki czemu może być stosowane wspomagająco w chorobach górnych dróg oddechowych.
Szałwia może stanowić wsparcie w walce z przeziębieniem lub infekcją, szczególnie górnych dróg oddechowych. W takich przypadkach szczególnie zbawienny jest napar z szałwii – ma właściwości wykrztuśne i ściągające, pomaga w wydalaniu krztuszącej wydzieliny z oskrzeli i zwalczaniu gorączki.
Żyworódka pinnata W mięsistych tkankach rośliny znajdują się m.in. witaminy (głównie C), sole mineralne (wapń, żelazo, potas, glin, selen, mangan, krzem, miedź), kwasy tłuszczowe (m.in. arachidonowy, stearynowy) i flawonoidy (m.in. kwercetyna, rutyna). Dzięki nim sok z żyworódki wykazuje działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybiczne, przeciwwirusowe, przeciwzapalne, lekko znieczulające, ściągające i regenerujące. Preparaty z żyworódki (wyciągi, maceraty, surowy sok, octy), wykorzystuje się głównie do leczenia różnego rodzaju chorób skóry, np. trądziku, owrzodzeń, grzybic, odleżyn, liszaju, łupieżu, kurzajek, egzem, trudno gojących się ran i oparzeń. Właściwości przeciwzapalne, powlekające i regenerujące wykorzystuje się też w leczeniu stanów zapalnych błony śluzowej gardła i jamy ustnej, a także w łagodzeniu objawów nieżytu żołądka i w leczeniu wrzodów układu pokarmowego. Żyworódka pomaga również zwalczyć infekcje górnych dróg oddechowych i łagodzi objawy astmy.
Hibiskus dzięki antyseptycznym właściwościom pomagają w walce z nieżytem dróg oddechowych.
Sok z bzu czarnego (owoce i kwiaty) Sok z czarnego bzu wykazuje właściwości zdrowotne dzięki bogactwu składników. Jest niezastąpionym naturalnym środkiem w walce z wirusami i bakteriami. Pomaga zmniejszyć przykre dolegliwości typowe dla przeziębienia – rozrzedza wydzieliny, działa wykrztuśnie i udrażnia drogi oddechowe.
Wyrób jest rękodziełem liturgicznym medycyny klasztornej
Przed zastosowaniem skonsultuj się z naturapeutą
