Opis
Mazidło na trudno gojące się rany, odleżyny, problemy skórne
Wyrób rękodzielniczy
zawartość : 40 ml
Mazidło które sprawdzi się w leczeniu bardzo trudnych ran, owrzodzeń, odleżyn, blizn, zajadów i podobnych problemów skórnych.
Skład: masło shea, propolis, żywica sosnowa, ichtiol, witaminy A i E
Propolis zwany też kitem pszczelim, to naturalny produkt, który otrzymujemy dzięki pracy pszczół. Propolis jest źródłem właściwości bakteriobójczych i przyspiesza proces gojenia się nawet ciężkich ran. Stosuje się go w leczeniu różnego rodzaju dolegliwości skórnych, takich
jak głębokie oparzenia, odleżyny, blizny pooperacyjne czy trudno gojące się rany.
Propolis stosowany miejscowo dwa razy dziennie, szybko przynosi efekty:
- łagodzi ból i inne dolegliwości w obrąbie rany
- eliminuje martwe tkanki
- ogrania zakażenie
- przyspiesza proces zabliźniania się zmiany
Kiedy zmiana skórna jest wstępnie wyleczona propolis uelastycznia tankę i zmiękcza ją, aby po pewnym czasie, po ranie nie było śladu.
Propolis z powodzeniem stosuje się do leczenia trudno gojących się ran pooperacyjnych i pourazowych, oparzeń termicznych, popromiennych, chemicznych i odmrożeń, a także odleżyn. Preparaty propolisowe działają przeciwzapalnie, oczyszczają ranę z martwych tkanek, zmniejszają ból, jak również przyczyniają się do szybszego bliznowacenia rany. Czas gojenia się ran w przypadku propolisu jest zwykle dwukrotnie krótszy w porównaniu do powszechnie stosowanych środków leczniczych. Poza tym preparaty propolisowe ze względu na działanie bakteriostatyczne i bakteriobójcze wpływają korzystnie na leczenie uszkodzeń skóry wywołanych drobnoustrojami opornymi na antybiotyki i chemioterapeutyki.
Nasi przodkowie – bystrzy obserwatorzy przyrody – nie bez powodu nadali tej “krwi drzew” nazwę związaną z życiem. Żywica ochrania miejsca uszkodzenia drzewa przed inwazją drobnoustrojów lub grzybów, tak jak opatrunek ochrania ranę. Spośród najważniejszych jej składników wymienić należy terpenoidy (kwasy żywiczne, takie jak kwas abietynowy, dehydroabietynowy, lewopimarowy, pimarowy, palustrowy, izopimarowy i neoabietynowy), lignany (larycyrezynol, pinorezynol i matairezynol) oraz kwas cynamonowy. Niektóre składniki żywicy są rozpuszczalne lub częściowo rozpuszczalne w wodzie, lecz ona sama nie (za to bardzo dobrze rozpuszcza się w tłuszczach). Bakteriobójcze właściwości żywicy dobrze znane były drwalom i myśliwym, którzy nakładali ją na rany zamiast plastra, by zatamować krwawienie. Maści z żywicy drzew iglastych od niepamiętnych czasów stosowano w medycynie ludowej do leczenia ran, zakażeń skóry i ropni.
Z leczniczych właściwości żywicy drzew iglastych korzystali zarówno mieszkańcy Syberii, jak i północnoamerykańscy Indianie. Mieszali ją z tłuszczem, przygotowując maści do leczenia zainfekowanych ran i świerzbu. Świeżą żywicą smarowali wbitą pod skórę drzazgę, by łatwiej ją wyciągnąć, a kawałki stwardniałej żywicy świerkowej żuli jak gumę, co miało zapobiegać chorobom zębów, dziąseł i bólom głowy.
Żywica ta stała się też surowcem dla pierwszej przemysłowej produkcji gumy do żucia, jaką w połowie XIX w. uruchomił amerykański przedsiębiorca ze stanu Maine John Bacon Curtis. W Związku Radzieckim podczas II wojny światowej, w warunkach katastrofalnego braku leków, w syberyjskich szpitalach rannym żołnierzom przykładano tampony i opatrunki nasycone żywicą sosny syberyjskiej, które wspomagały gojenie ropiejących ran, zapobiegały zakażeniom, a nawet powstrzymywały postęp gangreny.
Maść z żywicą potwierdziła swe właściwości przeciwbakteryjne, a dokładniej – bakteriostatyczne, czyli hamujące rozwój bakterii, wobec klinicznie istotnych bakterii Gram-dodatnich, a także niektórych Gram-ujemnych4. Co szczególnie ważne, żywica powstrzymywała wzrost gronkowca złocistego opornego na metycylinę (MRSA) oraz enterokoków opornych na wankomycynę (VRE).
Dokładny mechanizm antybakteryjnego i leczniczego działania tej substancji nie został jeszcze poznany. W badaniu oddziaływania żywicy świerkowej na gronkowca złocistego (S. aureus) stwierdzono wyraźne modyfikacje struktury i funkcjonowania błony komórkowej bakterii, prowadzące do zmiany jej przepuszczalności, a w rezultacie do zakłócenia metabolizmu komórkowego i produkcji energii.
W odróżnieniu od antybiotyków żywica nie powoduje nabywania przez szczepy bakteryjne oporności na leczenie. W kontakcie z uszkodzoną skórą działa łagodząco i nie wywołuje pieczenia. Jest też silnym inhibitorem czynników biorących udział w procesach zapalnych, takich jak interleukina1-beta, metaloproteinaza macierzy pozakomórkowej (MMP-3) oraz czynnik martwicy nowotworu alfa (TNF-α)
Ichtiol stosowany jest w przypadku pojawienia się wyprysku, czyraczności, trądziku jako środek bakteriostatyczny oraz ułatwiający odchodzenie ropy. Swoje zastosowanie znajduje również w przypadkach takich jak:
- owrzodzenia,
- zastrzał i zanokcica,
- łojotokowe zapalenie skóry,
- łuszczyca,
- odmrożenia.
Do głównych właściwości składnika należą właściwości przeciwbakteryjne, przyspieszające gojenie ran i ściągające. Ichtiol wykazuje działanie hamujące na bakterie Gram-dodatnie, takie jak:
- staphylococcus aureus, czyli gronkowiec złocisty,
- staphylococcus epidermidis,
- streptococcus pyogenes.
Ichtiol jest silnym składnikiem, dlatego bardzo ważne jest, aby wiedzieć jak właściwie preparat aplikować. Ichtiol sprawdzi się również w przypadku łuszczycy.
Ichtiol to naturalny produkt destylacji wysokosiarkowych łupków bitumicznych, ale w kosmetykach czy maści występuje w syntetycznej postaci, który powstaje w wyniku sulfonowania oleju. Wyróżniamy dwie jego frakcje: ichtiol ciemny oraz jasny. Ten drugi ma dużo przyjemniejszy zapach niż ichtiol ciemny i przede wszystkim nie brudzi, gdyż posiada jasny kolor.
Ichtiol biały wykazuje podobne właściwości do ichtiolu ciemnego. Działa przeciwbakteryjnie i przeciwzapalne, ale wykazuje dużo silniejsze działania przeciwświądowe i przeciwgrzybicze w porównaniu z ciemnym ichtiolem. Normalizuje też proces złuszczania się komórek naskórka i sprzyja procesom regeneracji.
Wyrób jest rękodziełem liturgicznym medycyny klasztornej
Przed zastosowaniem skontaktuj się z naturapeutą
