Peruwiańskie zioła na raka O. Edmunda Szeliga
przez Aneta Rachwał-Adamczyk · Opublikowano · Zaktualizowano
O tym, że zioła peruwiańskie mogą znaleźć zastosowanie w walce z rakiem jako pierwszy dowiedział się Ojciec Edmund Szeliga. Wcześniej stwierdzenie – zioła na raka, brzmiało bardzo egzotycznie. Akurat tak się złożyło, że w tym samym czasie, gdy Ojciec Szeliga rozpoczynał swoje badania nad ziołami z Peru, świat medyczny obiegła informacja o wyleczeniu raka zielem Vilcacora (Uncaria tomentosa wild.), zwana też Uńa de gato, Cat’s claw, Koci Pazur, Wilkakora, a nawet mylnie Wilcza Kora.
Jakie zioła na raka stosuje Instytut Uncaria? Wyleczenie raka po zastosowaniu Vilcacora dotyczyło pana Schulera, właściciela ziemskiego w peruwiańskiej Montanii, czyli w wysokiej dżungli w rejonie La Merced. Rzecz miała miejsce w latach czterdziestych ubiegłego stulecia i została udokumentowana medycznie. Dla Ojca Szeligi stanowiło to jeszcze większą inspirację do dalszych studiów nad właściwościami ziół peruwiańskich, w tym ziół na raka. Stało się też impulsem do zastosowania roślin leczniczych z Andów i Amazonii w praktyce, czyli w leczeniu chorych.
Zioła na raka – głównie Vilcacora
Trzeba z ogromnym naciskiem podkreślić, iż metodologia leczenia raka ziołami peruwiańskimi jest autorstwa Ojca Edmunda Szeligi. W Polsce obecnie jedyną osobą, która zna tę metodę jest długoletni asystent Ojca Szeligi w Peru, Marek Lubiński. To właśnie Markowi Lubińskiemu Ojciec Szeliga przekazał całą swą wiedzę zielarską. Marek Lubiński pracował z Ojcem Szeligą przez dziesięć lat.
Główną zasadą leczenia raka w metodzie Ojca Szeligi jest ta, że wszystkie stosowane zioła peruwiańskie muszą być w postaci naturalnej, nie przetworzone. Nie stosuje się żadnych kapsułek, pastylek ziołowych, itp. produktów pozbawionych wartości leczniczej. Zioła przetworzone na kapsułki czy tabletki nie są przyswajane przez organizm ludzki, a poza tym nie mają efektu diuretycznego, który jest szalenie istotny w leczeniu wszystkich chorób. Od tej zasady nie ma odstępstwa.
Jakie zioła na raka? Głównym zielem stosowanym w kuracjach na raka jest oczywiście wspomniana już Vilcacora. Właściwości antynowotworowe Uncaria tomentosa zostały potwierdzone przez badania naukowe od USA, poprzez Europę aż po Chiny. Wystarczy wspomnieć, że choćby w Austrii Vilcacora jest oficjalnie zarejestrowana jako lek. Jedną z cech Kociego Pazura jest zdolność do selektywnej indukcji programowanej śmierci komórek (zwanej apoptozą). Pozwala to uznać Vilcacorę za główne zioło na raka. Za antynowotworowe działanie Vilcacora odpowiedzialne są przede wszystkim wchodzące w skład Uncaria tomentosa pentacykliczne alkaloidy oksyindolowe. Uaktywniają one komórki układu immunologicznego odpowiedzialne za odporność przeciwnowotworową.
Udowodniono też, że nasze zioła na raka hamują rozmnażanie ludzkich linii białaczkowych (komórek nowotworów krwi i układu krwiotwórczego). Inne zawarte w Vilcacora substancje, takie jak kwasy ursolowy i oleanowy mają właściwości antyoksydacyjne, tzn. chronią składniki organizmu przed niszczącym utlenianiem. Kwas ursolowy bardzo silnie hamuje wzrost i prowadzi do samounicestwienia komórek nowotworowych raka płuc, raka jajników, raka skóry, nowotworu mózgu, raka jelita grubego, raka żołądka oraz czerniaka i białaczki. Uncaria tomentosa Instytutu Uncaria jest badana na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym.
Inne zioła na raka
W kuracjach na raka Ojca Edmunda Szeligi obok Vilcacora znajdują zastosowanie również inne zioła z Peru o działaniu antynowotworowym. Należy tu wymienić przede wszystkim amazońską Graviola (Annona muricata). W celach leczniczych stosuje się przede wszystkim suszone liście Graviola do robienia z nich wywaru. Należy podkreślić, że oferowane ostatnio na rynku produkty, takie jak sok z Gravioli, itp. nie posiadają żadnych wartości leczniczych. Naukowcy znaleźli w gravioli związki o nazwie acetogeniny annonaceowe, które wykazują bardzo silne działanie przeciwnowotworowe.
Graviola działa na 12 typów nowotworów i jest 10 000 razy silniejsza niż chemioterapia. Acetogeniny annonaceowe mają działanie antynowotworowe silniejsze niż chemioterapeutyki stosowane np. w przypadku raka piersi. Rak piersi jest jednym z kilku nowotworów, które w badaniach laboratoryjnych zwalcza graviola. Odpowiednio przygotowany wywar z liści Graviola hamuje raka płuc, a także zwalcza komórki raka jelita grubego, raka prostaty. Ostatnie badania nad właściwościami przeciw rakowymi Annona muricata wskazują, że potrafi ona walczyć z rakiem prostaty. Amerykańscy naukowcy z University of Nebraska Medical Center Omaha dowiedli, że Graviola jest obiecującym środkiem na raka trzustki, wątroby i skóry.
Innym zielem antynowotworowym, jakie stosujemy w kuracjach Ojca Szeligi na raka jest Tahuari. Nazwa botaniczna tego amazońskiego drzewa to Tabebuia serratifolia. Zwane jest ono również Lapacho, a w Brazylii nazywane jest Pau d’arco. W celach leczniczych wykorzystuje się rdzeń drzewa, z którego robi się wywar. Bardzo często łączymy Tahuari-Lapacho razem z Vilcacorą, gdyż w tym składzie Tahuari potęguje działanie Vilcacora. Za działanie antyrakowe Lapacho odpowiedzialna jest substancja zwana Lapacholem.
Tahuari
Tahuari to duże drzewo osiągające do 30 metrów wysokości i nawet do 3 metrów średnicy. Występuje w Amazonii do wysokości 800 metrów nad poziomem morza. W celach leczniczych stosujemy suszony i cięty rdzeń Tahuari.
Roślinę tę można stosować w leczeniu bardzo wielu schorzeń, a wśród nich: malarii, anemii, schorzeń dróg oddechowych, przeziębień, grypy, infekcji grzybiczych, artretyzmu i reumatyzmu, kiły i raka. Leczy wrzody żołądka, infekcje dróg moczowych, problemy jelitowe, cukrzycę, przerost prostaty, zaparcia i alergię. Tahuari znajduje też zastosowanie w leczeniu chorób wątroby, chorobie Parkinsona i łuszczycy, gruźlicy, zapalenia płuc i czerwonki.
Tahuari z Peru nie tylko na raka
Jego łacińska nazwa botaniczna brzmi Tabebuia serratifolia. Jest to duże drzewo osiągające do 30 metrów wysokości i nawet do 3 metrów średnicy. Występuje w Amazonii do wysokości 800 metrów nad poziomem morza. Rośnie na terenach pagórkowatych z dala od miejsc zalewanych wodą. Inne nazwy zwyczajowe Tahuari to Pau’de’arco (nazwa używana w Brazylii) i Lapacho. Drewno z Tahuari należy do najtwardszych na całym świecie. Właściwości lecznicze znane są Indianom amazońskim od tysiącleci.
Skład chemiczny Tahuari
Skład chemiczny należy do wyjątkowo bogatych. Do tej pory zidentyfikowano następujące substancje zawarte w tej roślinie: alkaloidy, dehydro-alfa-lapachon, deydroizolapachon, katechiny, steroidy, fenole proste, flawonole, flawonony, heterozydy cyjanogenne, saponiny, tritrepentyny, ksantyna, antrachinon, beta-sttosterol, beta-karoten, kwas chryzofanowy, kwas askrobinowy, niacyna, ryboflawina, tiamina, liczne makro i mikroelementy (Cr, Mn, P, Mg, Fe, Zn, Si, K, Sn, Ca) oraz żywice. Tahuari wykazuje właściwości cytostatyczne, anty oksydacyjne, immunostymulujące i przeciwzapalne.
Zastosowanie lecznicze Tahuari
Można stosować w leczeniu bardzo wielu schorzeń, a wśród nich: malarii, anemii, schorzeń dróg oddechowych, przeziębień, grypy, infekcji grzybiczych, artretyzmu i reumatyzmu, kiły i raka. Leczy wrzody żołądka, infekcje dróg moczowych, problemy jelitowe, cukrzycę, przerost prostaty, zaparcia i alergię. Znajduje też zastosowanie w leczeniu chorób wątroby, chorobie Parkinsona i łuszczycy, gruźlicy, zapalenia płuc i czerwonki. Pomaga w walce z grzybicą i bakteriami, nawet tak groźnymi jak Staphylococcus czy E. Coli, Helicobacter pylori. Wchodzi w skład opatentowanego w USA leku ziołowego przeciwko Helicobacter pylori.
Tahuari – sposób przyrządzania
W celach leczniczych stosujemy suszony i cięty rdzeń Tahuari. Na ilość od 3/4 litra do 1.5 litra wody wrzucamy od 10 do 20 gram Tahuari i gotujemy przez 30 minut na bardzo małym ogniu. Odstawiamy do naciągnięcia i ostudzenia. Pijemy w ciągu dnia pomiędzy posiłkami.
Graviola
Graviola – zastosowanie lecznicze mają przede wszystkim liście tego zioła. Naukowe badania przeprowadzone przez trzy niezależne od siebie grupy naukowców potwierdziły obecność w Gravioli nieznanych do tej pory nauce składników biochemicznych. W celach leczniczych przyrządzamy wywar z suszonych liści tej rośliny.
Pijąc wywar z Graviola można znacznie obniżyć ciśnienie krwi, wyrównać przyspieszone tętno, zioło to działa również bakteriobójczo, pleśniobójczo i wirusobójczo. Ważną funkcją wywaru z jej liści jest zdolność regulacji pracy przewodu pokarmowego i poziomu cholesterolu. Zioło to spowalnia starzenie się komórek organizmu i podnosi jego witalność.
Graviola – właściwości lecznicze i skład chemiczny
Zastosowanie lecznicze mają przede wszystkim liście. Naukowe badania przeprowadzone przez trzy niezależne od siebie grupy naukowców potwierdziły obecność w tej roślinie nieznanych do tej pory nauce składników biochemicznych. Nadano im nazwę acetogeninów annonaceowych.
Dalsze badania potwierdziły, że substancje te charakteryzują się bardzo silnym działaniem antynowotworowym i atakują bezpośrednio komórki rakowe tak jak w przypadku Vilcacora. Badania te były finansowane i nadzorowane przez National Cancer Institute (Narodowy Instytut Raka) i National Institute of Health (Narodowy Instytut Zdrowia) w USA. Wykazały one również, że składniki zawarte w Graviola skuteczne likwiduje te guzy nowotworowe, które okazały się oporne na inne rodzaje terapii, np. komórki rakowe, które nie zostały zniszczone w trakcie chemioterapii.
Graviola zastosowanie lecznicze
Wyniki badań uzyskanych w USA przez Narodowy Instytut Raka oraz wieloletnie stosowanie Graviola w kuracjach na raka przez Ojca Edmunda Szeligę potwierdziły, że to zioło, zabija komórki rakowe. Dlatego też stosujemy wywary z liści tej rośliny jako jedno z najważniejszych ziół w chorobach nowotworowych, a wśród nich przede wszystkim w przypadkach raka płuc, raka piersi, raka prostaty, raka trzustki, raka jelit, raka wątroby, chłoniaka, raka jajnika, raka piersi, raka pęcherza i raka skóry.
Poza tym wywar z jej liści znajduje zastosowanie w kuracjach na astmę oskrzelową, choroby żołądka i alergie. Wykazuje też jego niezwykle silne działanie rozkurczowe i przeciwbólowe. Wywar z Graviola działa uspokajająco, łagodzi objawy padaczki. W liściach tej rośliny stwierdzono obecność alkaloidów odpowiedzialnych za jej funkcje immunostymulacyjne i przeciwcukrzycowe. Pijąc wywar z tego zioła można znacznie obniżyć ciśnienie krwi, wyrównać przyspieszone tętno. Graviola działa również bakteriobójczo, pleśniobójczo i wirusobójczo. Ważną funkcją wywaru z jej liści jest zdolność regulacji pracy przewodu pokarmowego i poziomu cholesterolu. Zioło to spowalnia starzenie się komórek organizmu i podnosi jego witalność.
Graviola – sposób przyrządzania
W celach leczniczych przyrządzamy wywar z suszonych liści. Należy wrzucić w zależności od zalecenia: 5, 10 lub 20 gramów suszonych liście na wskazaną ilość zimnej nieprzegotowanej wody. Przeważnie jest to 3/4 litra. Zaczynamy gotować na bardzo małym ogniu. Od momentu wrzenia gotujemy przez 5 minut również na bardzo małym ogniu po czym zostawiamy do ostudzenia i naciągnięcia. Pijemy w ciągu dnia pomiędzy posiłkami. Ważne jest, aby pić wywary ziołowe w temperaturze pokojowej, czyli ani zbyt zimne, ani zbyt gorące. Ułatwia to bowiem ich dobre wchłanianie. Ważne jest też, aby odstęp czasowy pomiędzy posiłkiem, a wypiciem wywaru nie był krótszy niż czterdzieści minut.