Geneza Słowian – gdzie znajduje się kolebka naszych prapradziadów? CZ1

Jako, że oprócz medycyny naturalnej, ziół, mieszanek, wywarów i mazideł, interesuje mnie bardzo kultura Słowian, dlatego postanowiłam poświęcić pewną część strony właśnie tej tematyce.

Obserwuję że współcześnie bardzo wiele osób poświęca czas, aby dojść do korzeni z których się wywodzimy.

Dziś pierwszy cykl wpisów – czyli gdzie znajduje się kolebka naszych przodków? Skąd przybyli i co łączyło ich z Sarmatami? Wiele pytań jeszcze wciąż przez badaczy i archeologów pozostało niewyjaśnionych, jednakże niektóre kwestie możemy przyjąć za pewne…i o tym jest ta opowieść.

Wielu badaczy twierdzi, że Słowianie pochodzą ze współczesnych nam terenów..Tymczasem nasza indoeuropejska kariera rozpoczęła się około 6000 lat temu, na północ od Morza Czarnego i Kaukazu.

Tam prapraprzodkowi- bardzo odważni ludzi – odważyli się wsiąść na konia. Udomowienie tych zwierząt, spowodowało wielki skok w ich cywilizacji. Kiedy już wsiedli na swoje wierzchowce – rozjechali się po całym świecie. Część z nich ruszyła na wschód i dotarła do Indii, część na zachód i około 5000 lat temu zasiedliła Europę. Założyli cywilizację nad Hindusem.

Wspólną cechą ludów indoeuropejskich, było to, że wierzyli w nadrzędne bóstwo, które było opiekunem nieba. Tak jak Słowianie mają Peruna, w Grecji panuje Zeus, zaś w Rzymie Jowisz a Tor u Germanów.

Rzec można że język tych ludów był również bardzo podobny.

Około 55 00 tys. lat temu indoeuropejczycy wkraczają na teren Polski. Tutaj spotykają się z miejscowym ludem. Jak twierdzą badacze, ludność tutaj bytująca została wyparta, bądź zabita przez nowo przybyłych.

Faktem jest jednak, że następuje era ceramiki sznurowej {3000 – 2200 r p.n.e} Po tej epoce następują kolejne kultury archeologiczne, jednak bardzo trudno jest przypisać etnos do danej kultury.

Wreszcie mamy kulturę łużycką (4000 ) która jest kulturą brązu. Owa kultura między innymi stworzyła Osadę w Biskupinie. Archeolodzy początkowo chcieli przypisać jej budowę Słowianom, jednakże ma prawdopodobnie pochodzenie celtyckie. Za sprawą germańskich plemion, Celtowie zostali wyparci z Europy. Odeszli na wyspy Brytyjskie, a obecnie ich resztka mieszka w Walli.

Europa została zasiedlona przez Germanów, którzy swoją kolebkę mieli w obecnych Niemczech i Skandynawii. Wróćmy jeszcze do kultury pomorskiej , która nastąpiła po łużyckiej. Ci ludzie, chowali swoich zmarłych w urnach, które następnie ozdabiali twarzami. Kultura urn była więc bardzo podobna do Słowiańskich. Codzienne życie także było podobne – osiadły tryb życia, hodowla zwierząt, uprawa ziemi. Prawdopodobnie kultura pomorska była początkiem naszej Słowiańskiej. Przeczy temu jednak fakt, iż kultura pomorska rozprzestrzeniła się na południe, co świadczy jednocześnie o tym, że mogła być to kultura germańska.

Nikt nie potrafi określić, jakiego etosu byli ludzie, którzy tworzyli urny twarzowe.

Na wschodzie rozwijała się kultura miłogradzka {Ukraina, Białoruś}. Ludność ta żyła jednak typowo jak Słowianie. Byli oni pod wpływem panowania Cytów. Naśladowali ich pochówki – czyli kurchany – Złote ozdobny. Czy Miłogardczycy byli Słowianami – to również trudno udokumentować, ponieważ ta kultura zniknęła, jak niegdyś Celtowie i pojawiła się nowa kultura zarubiniecka. To właśnie ona jest typowo prasłowiańska [ceramika, budowanie ziemianek nie większych aniżeli 25 metrów kwadratowych, hodowla zwierząt, prawa ziemi, w tym lnu]. Można więc twierdzić, że są to nasi poszukiwani Słowianie. Skąd się dokładnie wzięli – nie wiadomo, nie ma na to żadnych badań archeologicznych. Wiemy jednak, że wraz z kulturą zarubiniecką na wspólnym terenie zamieszkiwali około 100 lat.

Od początku naszej ery można mówić, że prasłowianie żyli na terenie Ukrainy i Białorusi. 

Warto poruszyć niezwykle ciekawy wątek – Sarmacki. Równolegle z kulturą zarubieniecką, na stepach panowali Sarmaci. Polska szlachta z lubością dopatrywała się własnych korzeni w wojowniczych Sarmatach. Czy mieli rację?

Badania archeologiczne, polskich niebieskokrwistych, wykluczają aby pochodzili oni od Sarmatów {genetycznie można przypisać im jedynie około 10%} Mocną poszlaką są magi, znaki koczowników, które odnajdujemy na broni, czy biżuterii. Przypominają one nieco symbole polskich szlacheckich rodów.

Legenda o sarmatach jednak przetrwała i odżyła w VI i VII wieku, kiedy to w Polsce panował sarmatyzm. Był on jednak zdecydowanie przerysowany i nie miał nic wspólnego z dawnymi realiami. Jednakże w tej legendzie jest pewne ziarno prawdy, ponieważ prasłowianie sąsiadowali z sarmatami i przejęli ich symbole:

Około 250 r.n.e pojawia się kultura kijowska. Ta już bezsprzecznie jest prasłowiańska, zarówno pod względem zachowań, życia, budownictwa. Mieli oni kontakt z gotami i stworzyli bardzo duże państwo, któremu przewodniczyli gotowie. Niestety najeżdzają go Hunowie i system stworzonego państwa zostaje zniszczony.

Co się dzieje dalej? O tym w następnym artykule..zapraszamy 🙂