Aloes uzbrojony opis 1983 – zastosowanie
Aloes uzbrojony ( Aloe ferox)
Jest wiele odmian tej rośliny, ale żadna nie występuje naturalnie na terenie naszego kraju. Ojczyzną aloesu jest Afryka, Madagaskar , Indie i Półwysep Arabski.
Ta wiecznie zielona roślina na brzegach mięsistych liści ma drobne kolce. Kwiaty są czerwonopomarańczowe, osadzone w kłosowatym pędzie. Od czasów starożytnych przypisywano aloesowi właściwości niemalże równe jak korzeniom żeń-szenia.
Aloes ma właściwości antynowotworowe, co potwierdzono już w 1879 r. W Polsce jest hodowany głównie jako roślina szklarniowa, bądź doniczkowa – aloes drzewiasty, który ma właściwości bardzo podobne jak aloes uzbrojony.
Surowcem leczniczym są liście, a przede wszystkim sok z nich uzyskiwany. Liście zbiera się co najmniej rośliny trzyletniej, nie podlewając go uprzednio kilka dni.
Liście aloesu zawierają związki, z których głównym jest aloina. Zawiera również mikroelementy: żelazo miedz cynk potas bor. Ponadto zawiera także substancje śluzowe, żywice, substancje gorzkie.
Działanie: przeczyszczające, żółciopędne, wzmacniające, poprawiające przemianę materii i dermatologiczne.
Antrazwiązki zawarte w aloesie, sprawiają że wyciągi z aloesu są skutecznymi ale też łagodnymi środkami przeczyszczającymi. Działają po 12 godzinach od spożycia.
Czynne związki zawarte w roślinie pobudzają wydzielanie kwasu żołądkowego i żółci, ułatwiają trawienie.
Aloes ma silne bakteriobójcze, zapobiega więc nadmiernej fermentacji w jelitach. Polecany jest dla ludzi cierpiących na zaburzenia pracy przewodu pokarmowego.
Polecany jest w oparzeniach skóry po naświetlaniu rentgenowskim, ukąszeniach, ranach, odleżynach.
Homeopatia zaleca aloes w chorobach alergicznych.
W stomatologii stosujemy aloes w leczeniu chorób przyzębia i zapalenia śluzówek obocznych nosa, a także nerwobólach.
Władimir Fiłatow w pracy nad biogennymi stymulatorami zawartymi w aloesie wykazały, że są one dobrze rozpuszczalne w wodzie i nie ulegają zniszczeniu przez sok żołądkowy. Ponadto dobrze wchłaniają sie w przewodzie pokarmowym.
STOSOWANIE:
Sok ze świeżych liści – jest polecany w ilości 1 łyżeczka do herbaty, 2-3 razy dziennie, pół godziny przed jedzeniem dla poprawy łaknienia i trawienia.
Zewnętrznie w okładach na choroby skórne, trudno gojące się rany.
Syrop z liści aloesu – polecany jest dla chorych na anemię, 2-3 łyżki w ciągu dnia.
Wino – drobno pokrojone liście zasypujemy cukrem, gdy puszczą sok, dodajemy równe objętości wina czerwonego. Odstawiamy na 6 tyg. Dawkujemy 1 łyżkę do herbaty pół godziny przed jedzeniem. Taką kurację stosujemy przez miesiąc.
Przeciwskazania: owrzodzenia jelita grubego, zaawansowana niewydolność krążenia, nasilona niewydolność nerek, ciąża, żylaki odbytu
W ZSRR wytwarza się również mazidło z aloesem, stosowane w oparzeniach skóry i ranach.
Opis aloesu z roku 1983
